Er zijn heel veel richtlijnen waar toegankelijke websites aan moeten voldoen. En heel toegankelijk zijn die richtlijnen niet; voor webbouwers is het niet eenvoudig om alle benodigde kennis te vergaren. Ook is toegankelijkheid geen garantie voor gebruikersvriendelijkheid voor blinde bezoekers. Toegankelijkheid is dus duur. En vervelend; want dan heb je zo je best gedaan als organisatie om toegankelijk te zijn en dan krijg je alsnog klachten. Hoe kan dat? En kan dat niet anders?

Je ziet soms een ‘stempel’ van Stichting Drempelvrij op een website. Dat zou moeten betekenen dat die website door iedereen gebruikt kan worden, inclusief mensen die met schermuitleesapparatuur werken omdat ze het beeldscherm niet (goed) kunnen zien. Maar toch kunnen blinden vaak niet vinden wat zij zoeken op zo’n website. Hoe kan dat?

Technisch gezien is alles in orde; je kunt overal komen met sneltoetsen i.p.v. de muis, afbeeldingen hebben tags die voorgelezen worden door schermuitleesprogramma’s, video is voorzien van audiodescriptie en ondertiteling. De URL’s van pagina’s geven duidelijk het onderwerp aan, enzovoort.  Maar een blinde bezoeker weet vaak niet meer ‘waar hij is’. Of moet eerst 5 keer doorscrollen met pijltjes voor hij ziet dat er een nieuwe keuzemogelijkheid of invuloptie is.

Moet er geen andere beoordeling komen, die uitgaat van wat blinde bezoekers in ieder geval willen of moeten kunnen doen op een website? Dat moet snel en gemakkelijk gaan. Dingen die zij niet willen of moeten kunnen, zoals grappige filmpjes bekijken, hoeven niet voor veel geld van audiodescriptie te worden voorzien. Een korte beschrijving van onderwerp en clou zijn ook prima. En kosten minder.

Volgens de regelen der kunst moet er 1 website zijn, die voor iedereen toegankelijk is. Dus een text-only versie ‘mag’ eigenlijk niet. Maar waarom niet? Veel goedziende bezoekers vinden het ook veel handiger om gewoon in ‘kale lijstjes’ hun boodschappen aan te kruisen dan op pagina’s met veel plaatjes en flashy reclames hun weg te vinden!

Wordt het geen tijd voor vereenvoudiging? Less is more zou hier weleens heel erg waar en effectief kunnen blijken. Volgens ons is de website van het Belgische Anysurfer heel wat bemoedigender dan de websites van WCAG, Accessibility of Drempelvrij.

Wordt het geen tijd voor eigenwijsheid, of eigen wijsheid? Beter de 20 % van de website die er echt toe doet helemaal goed, dan de overige 80 %, zeker als organisaties goede alternatieven bieden, zoals een text-only site of persoonlijke service voor mensen die niet (meer) zo digitaal vaardig zijn – en dan niet alleen voor mensen met een visuele beperking, maar voor iedereen. Wat zou minder kosten en meer opleveren?

Marvin.