Onlangs las ik op een Engelstalig forum een bijdrage van iemand die tijdens zijn studie geprint braille voor wiskundige vakken tot zijn beschikking had toen hij studeerde. Hij las en schreef met behulp van de 6-punts wiskundebraillecode die hij had geleerd.
Ik ben benieuwd hoe dat hier in Nederland was en hoe de mensen die zo’n studie hebben gedaan denken over het nut of zelfs de noodzaak om geprint braille te hebben bij je studie.
Eindelijk! Eind dit jaar wordt het waarheid: een meerregelig brailledisplay waarmee je digitale afbeeldingen kunt bekijken (ook ‘dynamische’)! De APH (American Printing House for the Blind) brengt dan de Graphiti op de markt. Zou hij ook betaalbaar zijn? En je kunt tegenwoordig ook al betaalbare 3D prints voor het onderwijs aan blinde en slechtziende leerlingen vinden en kopen. Euforie! Er kan (binnenkort?) van alles!
Maar je kunt – uitzonderingen daar gelaten – nog steeds niet op korte termijn over een goed bruikbare (voor tactiele waarneming ontworpen) reliëfkaart of -tekening beschikken… Er is geen markt die de ontwikkelingen stimuleert; er zijn te weinig kopers om het interessant te maken; niemand kan er voldoende aan verdienen. Dus zijn subsidies – of donaties – nodig. En daar wordt steeds meer het mes in gezet. Maar toch komen er af en toe mooie nieuwe producten op de markt. Ik ben benieuwd wat we daarvan op de komende ZIEZO – en binnenkort in het onderwijs – gaan zien. Lees verder Voelbare afbeeldingen
Op de brailleleesregel bestaat braille uit 8 puntjes. Het is belangrijk om daarmee de tekens te kunnen weergeven die je het meest in documenten en online tegenkomt. Zowel voor het Nederlands als voor vreemde talen. Hoe doe je dat met een beperkt aantal puntjes? Hoe hebben de fabrikanten van schermlezers dat aangepakt? Die vragen kwamen naar voren toen ik een nieuwe brailletabel voor NVDA aan het opstellen was. Hier bespreek ik het resultaat. Bekijk de pagina over braille voor algemene informatie over dit schrift.
Lees verder Beter computerbraille in NVDA